مطالعه بهره انرژی همجوشی در سیستمهای سه-جسمی

حرکت میون منفی تحت تاثیر میدان مرکزی کولمبی، یکی از مسائل مورد علاقه در مکانیک کوانتمی است. روش بسط بی دررو، یک تقریب قوی برای مطالعه سیستم سه- جسمی می باشد. در این رساله، مولکولهای سه-جسمی میونی با استفاده از سیستم مختصات فوق کروی بیضوی و با در نظر گرفتن اندرکنشهای کوتاه- برد مورد مطالعه قرار گرفته و حالتهای مقید و ترازهای انرژی این مولکول محاسبه و با نتایج حاصل از روشهای دیگر مقایسه شده است. احتمال چسبندگی میون به ذره آلفای تولید شده در فرآیند همجوشی، یک تنگنای واقعی در همجوشی سه- جسمی میونی محسوب می شود. با در نظر گرفتن تمامی فرآیندهای تولید مجدد میون از یون هلیوم میونی، وابستگی چسبندگی موثر و شدت اشعه های ایکس گسیل شده توسط یون هلیوم میونی به چگالی سوخت، بصورت عددی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج بدست آمده در این رساله، نسبت به نتایج دیگران، در توافق خوبی با داده های تجربی موجود می باشد. محاسبات ما در شرایط فشردگی بالا نشان می دهد که، بیشینه مقدار توان توقف (به عنوان تابعی از سرعت یون هلیوم میونی) در هر چگالی با افزایش دما، کاهش می یابد. نتایج حاصل از محاسبات نشان می دهد که، احتمال تولید مجدد میون و ضریب چسبندگی موثر در ناحیه چگالیهای بین 1 تا 100lhd با تغییرات دما بطور قابل ملاحظه ای تغییر می کند. این تغییرات در چگالی های بزرکتر از 100lhd کمتر می باشد. در نهایت، محاسبات ما تحت این شرایط نشان می دهد، تعداد میانگین واکنشهایی که یک میون در زمان عمرش کاتالیز می کند، در دماهای پایین ( 1ev) با افزایش چگالی، سریعا افزایش می یابد و بهره انرژی مثبت در چگالیهای حدود 100lhd تامین خواهد شد. اما موازنه انرژی مثبت در فاز مایع (t<1000 c) هرگز صورت نمی پذیرد.